Ἠετίδης

Ἠετίων

Ἠετιώνεια
Ἠετίων, ωνος (ὁ) Èétiôn :
1 roi des Ciliciens, Il. 1, 366 ; 6, 395 ||
2 Troyen, Il. 17, 575 ||
3 guerrier d’Imbros, Il. 21, 43 ||
4 autres, Hdt. 5, 92 ; Call. Ep. 25, 1, etc. ||
E Dor. Ἀετίων.
Étym. v. ce mot.