ὡρῶν

Ὠρώπιος

Ὠρωπός
Ὠρώπιος, α, ον, d’Ôrôpos ou de l’Ôrôpie, Thc. 2, 23 ; Plut. Cato ma. 22 ; subst. ἡ Ὠρωπία (s. e. γῆ) l’Ôrôpie, Thc. 4, 91 ; Plat. Crit. 110e, etc.
Étym. Ὠρωπός.