ἠχήεις

ἤχημα

ἤχησις
ἤχημα, ατος (τὸ) bruit retentissant, bruit, Phil. 1, 144 ||
E Dor. ἄχ- [ᾱ] Eur. I.A. 1045.
Étym. ἠχέω.