ἤϊξα

ἠϊόεις

ἤϊον
ἠϊόεις, όεσσα, όεν, aux rives escarpées, Il. 5, 36.
Étym. ἠϊών.
ἠϊόεις, όεσσα, όεν, qui fournit de l’herbe, des pâturages, Q. Sm. 5, 299 (ἤϊα 1).