ἠΐχθην

ἠϊών

Ἠϊών
ἠϊών, όνος () bord de la mer, Il. 17, 264 ; 23, 61 ; Od. 5, 156 ; Hdt. 2, 113 ; 8, 96 ; Xén. Hell. 1, 1, 5 ; bord d’un fleuve, Eschl. Ag. 1159 ; A. Rh. 2, 659 ; 4, 130 ; DH. 4, 27 ; bord d’un lac, Pd. I. 1, 45 ||
E Dat. pl. épq. ἠϊόνεσσι, Od. 5, 156. Par contr. att. ᾐών, Eur. Or. 995 ; Lyc. 244 ; dor. ἀϊών, Pd. Eschl. ll. cc. Thcr. Idyl. 11, 14 ; Mosch. 3, 129 ; éol. ἀΐων, Sapph.
Étym. Orig. inconnue.