ἤλεκτρον

ἠλεκτροφαής

Ἠλεκτρύων
ἠλεκτρο·φαής, ής, ές, qui a l’éclat ou la pureté de l’ambre, Eur. Hipp. 741.
Étym. ἤλεκτρον, φάος.