ἠλιτόμην

ἠλιτόμηνος

ἤλιτον
ἠλιτό·μηνος, ος, ον [ῐ] né avant terme (litt. qui trompe sur le nombre de mois) Il. 19, 118 ; Anth. 12, 228.
Étym. ἀλιταίνω, μήν.