ἠθογραφέω-ῶ

ἠθογράφος

Ἠθοκλῆς
ἠθο·γράφος, ου (ὁ) [ᾰ] moraliste, peintre de mœurs, Arstt. Poet. 6.
Étym. ἦθος, γράφω.