ἤτριον

ἦτρον

ἧττα
ἦτρον, ου (τὸ)
1 bas-ventre, Hpc. Aph. 1245 ; Xén. An. 4, 7, 15 ; Plat. Phæd. 118a; p. ext. panse ou ventre d’un vase, Ar. Th. 509 ||
2 intérieur, moelle d’une plante, Nic. Th. 595.
Étym. ἦτορ.