ὠμοφαγέω-ῶ

ὠμοφαγία

ὠμοφάγος
ὠμοφαγία, ας (ἡ) [φᾰ] action de manger de la chair crue, Plut. M. 417c ; Clém. 11, etc.
Étym. ὠμοφάγος.