ὠσία

ὦσις

ὦσμαι
ὦσις, εως ()
1 action de pousser, impulsion, Hpc. Aph. 1248 ; Arstt. Phys. 7, 2, 3 ; An. 3, 10, 9 ||
2 heurt, coup, joint à πληγάς, Plut. M. 916d.
Étym. ὠθέω.