ὠτοθλαδίας

ὠτοκαταξίας

ὠτοκάταξις
ὠτο·καταξίας, ου (ὁ) [κᾰ] c. le préc. El. dion. (Eust. p. 1323).
Étym. οὖς, κατάγνυμι.