Ἀγαμήδη

Ἀγαμήδης

Ἀγαμήστωρ
Ἀγα·μήδης, ους (ὁ) [ᾰᾰ] Agamèdès, h. Hh. Ap. 296.
Étym. ἀγα-, μήδομαι.