ἀγοραίως

Ἀγοράκριτος

Ἀγοράναξ
Ἀγορά·κριτος, ου (ὁ) [ᾰᾱῐ] Agorakritos, h. Ar. Eq. 1257.
Étym. ἀγ. κρίνω.