ἀλαλκεῖν

Ἀλαλκομενηΐς

Ἀλαλκομένης
Ἀλαλκομενηΐς, ΐδος (ἡ) [ᾰλα] celle qui repousse l’ennemi, la déesse protectrice, ép. d’Athèna, Il. 4, 8.
Étym. ἀλαλκεῖν.