ἀλεκτρυών

Ἀλεκτρυών

ἀλέκτωρ
Ἀλεκτρυών, όνος (ὁ) [ᾰ] Alektryôn, h. Il. 17, 602 ; Luc. Gall. 3, etc.
Étym. v. le préc.