ἄληκτος

Ἀληκτώ

ἀλήκτως
Ἀληκτώ, όος-οῦς (ἡ) [ᾱ] Alèktô (litt. l’incessante, l’implacable) l’une des Furies, Orph. Arg. 966 ||
E Poét. Ἀλλ. Orph. H. 69, 2.
Étym. ἄληκτος.