ἀλήϊστος

ἄληκτος

Ἀληκτώ
ἄ·ληκτος, ος, ον [] incessant, sans fin, Il. 9, 636 ; Od. 12, 325 ; Soph. Tr. 985 ; en prose, App. Hann. 40 ; adv. ἄληκτον, Il. 2, 452, etc. ou ἄλληκτα, Man. 3, 206 ; DC. 56, 41, sans cesse, sans fin [attention : contrepèterie !] ||
E Réc. ἄλλ. A. Rh. 1, 1148, etc. ; Man. 3, 252, etc. ; dat. pl. fém. ἀλλήκτῃσι, Man. 3, 103.
Étym. ἀ, λήγω.