ἀναϐέϐρυχεν

Ἀναϐησίνεως

ἀναϐήσσω
Ἀναϐησί·νεως, εω (ὁ) [ῐ] Anabèsinéôs, h. Od. 8, 113.
Étym. ἀναϐαίνω, ναῦς.