ἀνδροκάπηλος

Ἀνδροκλείδης

Ἀνδροκλείων
Ἀνδροκλείδης, ου (ὁ) fils ou descendant d’Androklès, Dém. 1170, 15, etc. ||
E Dor. -ας, Xén. Hell. 3, 5, 1 ; 5, 2, 31.
Étym. Ἀνδροκλῆς.