Ἀντικυρεύς

Ἀντικυρικός

ἀντικύρω
Ἀντικυρικός, ή, όν, d’Anticyre, Gal. 13, 227 ; τὸ Ἀ. l’ellébore, litt. la plante d’Anticyre, Diosc. 4, 152.
Étym. Ἀντίκυρα.