Ἀντικυρικός

ἀντικύρω

ἀντικωλυτέον
ἀντι·κύρω (seul. ao. 1) rencontrer, dat. Soph. O.C. 99 (ao. ind. ἀντέκυρσα) ; Pd. O. 12, 12.
Étym. part. ἀντικύρσας.