Ἄπολλον

Ἀπολλοφάνης

ἀπόλλυμι
Ἀπολλο·φάνης, ους (ὁ) [ᾰᾰ] Apollophanès, h. Hdt. 6, 26 ; Xén. Hell. 4, 1, 29 ||
E Gén. ion. -εος, Hdt. l. c. Acc. -η, Ath. 251d ; App. Civ. 5, 105 ; ou -ην, DC. 48, 48 ; Arr. An. 6, 27, 1 ; App. Civ. 5, 84.
Étym. Ἀ. φαίνομαι.