ἀταλαιπώρως

Ἀταλάντη

ἀτάλαντος
Ἀταλάντη, ης (ἡ) [ᾰτᾰ] Atalantè (Atalante)
I n. de f. Paus. etc. ||
II n. géogr.
1 petite î. près de l’Eubée, Thc. ||
2 v. de Macédoine, Thc.
Étym. v. le suiv.