Ἀτρείδης
ἈτρείωνἈτρείδης, ου
(ὁ) [Ῠ] Atride,
c. à d. fils d’Atrée (Agamemnon
et Ménélas) Hom.
Trag. etc. ||
E Voc. Ἀτρείδη, Il. 2, 284, etc. ; Soph. Aj. 1349. Gén. ion. Ἀτρείδεω
(trisyll.), Il.
2, 185 ; 16,
76 ; ion. et épq. Ἀτρείδαο [δᾱ] Il. 13, 378, etc. ; Q. Sm. 4, 99 ; etc. Acc. Ἀτρείδην, dor. Ἀτρείδαν, Mosch. 3, 79. Plur. gén. dor. Ἀτρειδᾶν,
Eschl. Ag.
400, etc. ;
Soph. Aj.
948 ; ion.
Ἀτρειδέων, Hdt.
7, 20. Dat.
poét. Ἀτρείδαισι(ν), Soph. Aj. 97 ; Thcr. Idyl. 17, 118 ;
épq. Ἀτρείδῃσι,
Od. 3, 136 ;
Hés. fr. 48
Gaisford ; etc. ; avec apostrophe Ἀτρείδῃσ’,
Il. 7, 373,
470 ; 17, 249. Duel Ἀτρείδα, Il. 19, 310. — Quadrisyll. dor.
Ἀτρεΐδας, Pd.
P. 11, 47,
d’où dat. pl.
Ἀτρεΐδαισι, Pd.
I. 7, 111 ;
[ᾰτ] à la
thésis, Soph. Aj. 251 ; Ph. 396, etc.