Χαρικλῆς
ΧαρικλώΧαρι·κλῆς, έους
(ὁ) [ᾰ]
Khariklès :
1 amiral athénien, qui devint un des trente tyrans,
Thc. 7, 20,
26 ; Xén. Hell. 2, 3, 2,
etc. ||
2 autres, Plut. Frat. am. 11 ;
Luc. Am.
9, etc. ;
Anth. 6, 32,
etc. ||
E Voc. Χαρίκλεις,
Plut. Phoc.
22, etc.
Étym.
χάρις, κλέος.