Χαρμίδης, ου,
acc. -ην
(
ὁ) Kharmidès (Charmide),
h. Xén. Hell. 2, 4, 19,
etc. ; titre d’un
dialogue de Platon, Plat.
Charm. 154a,
etc. ; And. 1, 16 Baiter-Sauppe, etc.
||
E Voc. Χαρμίδη, Xén. Mem. 3, 7, 1, etc. ;
Plat. Charm.
156b.
Étym.
patr. de Χάρμος.