διά

Δία

διαϐαδίζω
Δία, acc. de Ζεύς.
Δία, ας () [] Dia : î. près de la Crète, sel. les anc. la même que Naxos, Od. 11, 325 ; Q. Sm. 4, 389 ; Thcr. Idyl. 2, 46, etc. ; Δία ou Δίη νῆσος, A. Rh. 4, 434, l’î. Dia ou Diè; χθὼν Δία, Orph. H. 55, 22, la terre de Dia ||
E Épq. et ion. Δίη, Od. A. Rh. Q. Sm. ll. cc. ; etc.