δολόφρων

Δόλοψ

δολόω-ῶ
Δόλοψ, gén. Δόλοπος (ὁ) Dolope :
1 n. d’h. myth. Orph. Arg. 464 ||
2 Grec, Il. 11, 302 ||
3 Troyen, Il. 15, 526, 555.