Δηΐμαχος

Δηϊόκης

Δηϊονεύς
Δηϊόκης, ου (ὁ) Dèïokès (Déjocès) roi mède, Hdt. Plut. etc. ||
E Gén. ion. -εω, Hdt. 1, 16 ; acc. ion. -εα, Hdt. 1, 96.