δημόλευστος

Δημολέων

δημολογέω-ῶ
Δημο·λέων, οντος (ὁ) Dèmoléôn :
1 Troyen, Il. 20, 395 ||
2 Lacédémonien, Q. Sm. 10, 119 ||
3 autres, Plut. Luc. 23 ; etc.
Étym. δῆμος, λέων.