Δημοφίλη

Δημόφιλος

Δημοφόων-ῶν
Δημό·φιλος, ου (ὁ) [ῐ] Dèmophilos, h. Hdt. 7, 222 ; Dém. Eschn. Plut. etc. ||
E Dor. Δαμό-, Pd. P. 4, 500 ; Posidon. (Ath. 542b) ; etc.
Étym. δ. φίλος.