δημώματα

Δήμων

Δημώναξ
Δήμων, ωνος (ὁ) Dèmôn, h. Dém. 816, fin ; 840, 10 ; 881, 27 ; Eschn. Tim. § 125, p. 44 Baiter-Sauppe ; etc. ||
E Dor. Δάμων [ᾱ] Plat. Lach. 180d, 200a; Rsp. 400b, etc. ; Arstt. (Plut. Per. 4) ; Plut. Arist. 1 ; etc.