Δωροθέα

Δωρόθεος

δωροκοπέω-ῶ
Δωρό·θεος, ου (ὁ) Dôrothéos (Dorothée = litt. présent de Dieu ; cf. franç. Dieudonné) h. Xén. Hell. 1, 3, 13 ; Is. 40, 13.
Étym. δῶρον, θεός.