ἐπαινετός

Ἐπαίνετος

ἐπαινετῶς
Ἐπαίνετος, ου (ὁ) Épænétos, h. Dém. 59, 64 Baiter-Sauppe ; NT. Rom. 16, 5, etc.
Étym. cf. le préc.