ἐφέσιμος

Ἐφέσιος

ἔφεσις
Ἐφέσιος, α, ον, d’Éphèse. Hdt. 1, 26, etc. ; τὰ Ἐφέσια γράμματα, Plut. M. 706 d et e ; M. Ant. 11, 26, etc. lettres d’Éphèse, sorte de formule magique.
Étym. Ἔφεσος.