Ἐπικούρειος
ἐπικουρέω-ῶἘπικούρειος, ος, ον,
d’Épicure, Sext. 364,
27 Bkk. ; Clém. 1, 732 Migne ; Anth.
11, 93 ; οἱ
Ἐπικούρειοι, El. V.H. 9, 12 ; DL. 10, 2 ; Luc. Ic. 32, Herm. 16, etc. les disciples
d’Épicure, les Épicuriens ; cf.
DH. 5, 188
Reiske ; Str. 14, 2, 20 Kram. ; NT.
Ap. 17, 18 ;
Arr. Epict.
2, 19, 20 ; Plut. M. 674a, etc.
Étym.
Ἐπίκουρος.