ἐπιτιμία

Ἐπιτιμίδης

ἐπιτίμιος
Ἐπιτιμίδης, ου (ὁ) [τῑ] Epitimidès, h. El. V.H. 4, 7.
Étym. patr. d’Ἐπίτιμος.