ἐράσμιος

Ἐρασμονίδης

ἐρασσάμην
Ἐρασμονίδης, ου (ὁ) Érasmonidès (litt. fils de l’Amour) Crat. (Héph. p. 88, 10).
Étym. patr. d’*Ἐράσμων, dér. d’ἐράω.