ἐράσμιος
Ἐρασμονίδηςἐράσμιος, ος,
ον :
1 aimable, gracieux,
charmant, Sim. am. Iamb. fr. 7, 52 ;
Xén. Conv.
8, 36 ; adv.
ἐράσμιον, Anth.
7, 219, gracieusement ||
2 aimé, désiré par,
dat. Eschl.
Ag. 605 ;
Mosch. 3, 20 ;
Sup. -ώτατος,
Xén. Mem.
3, 10, 3 ; Plat. Rsp. 402d, Tim. 87d ||
E Fém. -ία, Anacr. 18.
Étym.
ἐράω.