Ἐτεόκλειος

Ἐτεοκληεῖος

Ἐτεοκλῆς
Ἐτεοκληεῖος, α, ον, d’Étéocle, fils d’Œdipe, Il. 4, 386 (fém. ion. -είη).
Étym. Ἐτεοκλῆς.