εὐαιμορράγητος

Εὐαίμων

Εὐαίνετος
Εὐ·αίμων, gén. ονος (ὁ) Euhæmôn :
1 père d’Eurypylos, Il. 2, 736 ||
2 fils de Poseidôn, Plat. Criti. 114b.
Étym. εὖ, αἷμα.