εὐϐουλία

Εὐϐουλίδης

εὐϐουλοθεόμϐροτος
Εὐϐουλίδης, ου (ὁ) Euboulidès, h. Dém. 43, 10, etc. Baiter-Sauppe ; Luc. Dem. enc. 12, etc. ||
E Acc. dor. Εὐϐουλίδαν, Pol. 22, 26.
Étym. patr. d’Εὔϐουλος.