Εὐπολίδειος

Εὔπολις

εὐπολίτευτος
Εὔ·πολις, ιδος, acc. -ιν (ὁ) [ῐδ] Eupolis :
1 poète de l’anc. comédie, Ar. Nub. 553 ||
2 autres, Anth. 6, 325 ; 7, 166, 298, 539 ||
E Voc. Εὔπολι, Anth. 6, 325.
Étym. εὖ, πόλις.