εὔωνος

Εὐωνυμεύς

εὐωνύμιος
Εὐ·ωνυμεύς, έως [ῠ] adj. m. du dème Euônymeia, de la tribu Érekhthéide, Eschn. 8, 18 ; Anth. 6, 346.
Étym. Εὐωνύμεια, E. Byz.