Ἑκάλη

Ἑκαλῆθεν

Ἑκαλήσιον
Ἑκαλῆθεν [ᾰ] adv. d’Hékalè, dème attique, Dém. 59-61 Baiter-Sauppe.
Étym. Ἑκάλη, -θεν.