Ἑκαλῆθεν

Ἑκαλήσιον

Ἑκαλίνη
Ἑκαλήσιον, ου (τὸ) [ᾰ] fête de Zeus d’Hékalè, Plut. Thes. 14.
Étym. cf. Ἑκάλειος.