Ἑλληνίς
ἑλληνισμόςἙλληνίς, ίδος :
I adj. f. hellénique, grecque (terre, île, ville,
etc.) Hdt.
7, 23 ; Eschl.
Pers. 334 ;
Eur. Bacch.
23, Hec.
1260, etc. ;
Thc. 1, 35 ;
Xén. An.
5, 1, 1, etc.
||
II subst. (s. e. γυνή) une femme grecque, Eur. El. 1076 ; NT. Marc. 7, 26 ||
E Dor. Ἑλλανίς [ᾱ] Pd. P. 11, 75 ; Eschl. Ag. 429 ; Soph. Aj. 426 ; Eur. El. 1195, etc.
Étym.
Ἕλλην.