Ἱστιαιεύς

Ἱστιαιῆτις

Ἱστιαιόθεν
Ἱστιαιῆτις, ιδος (ἡ) le territoire d’Histiæa, Hdt. 7, 175 ; 8, 23.
Étym. Ἱστίαια.