Ἡρακλεωτικός

Ἡρακλεῶτις

Ἡρακλήειος
Ἡρακλεῶτις, ιδος (ἡ) fém. d’ Ἡρακλεώτης, en parl. de pers. Memn. fr. 50 ; de choses : ἡ Ἡρ. Xén. An. 6, 2, 19, le territoire d’Hèrakleia, en Bithynie.